انواع پنی سیلین

انواع متفاوتی از پنیسیلینها وجود دارد که هر یک عفونتهای خاصی از بدن شما را مورد هدف قرار میدهند. پنیسیلینها را میتوان به دو گروه تزریقی و خوراکی تقسیمبندی کرد.

انواع پنی سیلین انواع متفاوتی از پنیسیلینها وجود دارد که هر یک عفونتهای خاصی از بدن شما را مورد هدف قرار میدهند. پنیسیلینها را میتوان به دو گروه تزریقی و خوراکی تقسیمبندی کرد. در گروه تزریقی میتوان پنیسیلین G، بنزاتین پنیسیلین( Gپنادر)، پنیسیلین 3،3،6 و پروکائین پنیسیلین را نام برد. پنیسیلین :G برحسب ترکیب شیمیایی محیط تخمیر که برای کشت پنیسیلیوم از آن استفاده میشود، میتوان انواع پنیسیلینهای طبیعی را تولید کرد، پنیسیلین G که بالاترین فعالیت ضدمیکروبی در میان این قبیل پنیسیلینها را دارد، تنها پنیسیلین طبیعی است که مصرف بالینی دارد و برای درمان عفونتهای سیستمیک متوسط تا شدید ناشی از میکروارگانیسمهای حساس به پنیسیلین مانند سیاهسرفه، دیفتری، سوزاک، مننژیت، پنومونی(ذاتالریه) عفونتهای استرپتوکوکی مثل تب مخملک، سیفیلیس، کزاز، استفاده میشود. این دارو کوتاهالاثر است و اوج اثر آن در تزریق عضلانی 51 تا 03 دقیقه و نیمه عمر آن 02 تا 05 دقیقه است. بنزاتین پنیسیلین :G همان پنادر معروف است. این دارو به صورت نیمه مصنوعی تولید میشود و برای درمان عفونتهای بسیار حساس به پنیسیلین G مانند پنومونی، گلودرد چرکی (فارنژیت استرپتوکوکی)، بیماریهای آمیزشی نظیر سیفیلیس و همچنین در پروفیلاکسی تب روماتیسمی مصرف میشود. مزیت آن این است که تزریق عضلانی آن، غلظت خونی کم ولی طولانی ایجاد میکند و جزء پنیسیلینهای تاخیری است و مدت اثر آن تا چندین روز طول میکشد و به میزان یک میلیون و 002 هزار واحد از راه عضلانی، و فقط یک آمپول تجویز میشود. البته از نام یک میلیون و 002 هزار واحد نترسید زیرا هر یک میلیون واحد پنیسیلین معادل 6/0 گرم پنیسیلین است. آخ چه دردی! تزریق عضلانی پنیسیلینها و بخصوص پنادر بسیار دردناک است و کسی که یک بار آمپول پنادر زده باشد تا آخر عمرش آن را فراموش نخواهد کرد! ولی خیلی از اوقات به اشتباه به بیمار توصیه میشود برای کاهش درد، حوله داغ یا کیسه آب جوش روی منطقه تزریق بگذارد اما بدلیل افزایش جریان خون در آن منطقه جذب دارو زیاد میشود در حالیکه دلیل استفاده عضلانی این است که جذب دارو به مرور باشد و تا مدت زیادی دارو غلظت خونی مناسب داشته باشد. پس در صورتی که میخواهید درد منطقه تزریق را کم کنید از یخ استفاده کنید، البته بدون انجام این کار هم معمولا درد بعد از 01 دقیقه خود به خود تسکین مییابد.پنیسیلین 3،3،: 6 به خاطر این 3،3،6 نامیده میشود که حاوی 006 هزار واحد بنزاتین پنیسیلین G، 003 هزار واحد پنیسیلین G پتاسیمی و 003 هزار واحد پروکائین پنیسیلین است.حسن آن در این است که هم حاوی پنیسیلین فوری و هم پنیسیلین تاخیری است وطبعا در بیماران حاد کاربرد دارد و برای گلو دردهای چرکی نیز استفاده میشود.

پنی سیلین های خوراکی در این گروه پنیسیلین V، آمپیسیلین و آموکسی سیلین پرکاربردترینها هستند. پنیسیلین V در واقع فرم خوراکی پنیسیلین G است زیرا پنیسلین G به صورت خوراکی موثر نیست و اسید معده آن را از بین میبرد. آمپیسیلین و آموکسی سیلین تقریبا مشابه هم هستند و جزء پنیسیلینهای وسیعالطیف هستند و برای درمان عفونتهای گوش، بینی، گلو، عفونتهای مجاری ادراری و پوست استفاده میشوند. تنها تفاوتشان، جذب گوارشی بهتر در مورد آموکسیسیلین است بنابراین هر 8 ساعت استفاده میشود، در صورتیکه آمپیسیلین باید هر 6 ساعت خورده شود و شاید باز هم سئوالی در ذهن شما باشد که چرا این داروها را داخل کپسول قرار میدهند؟ علت اصلی این است که کمتر تحت تاثیر اسید معده قرار گیرند و با این کار میزان اثر دارو بالاتر رود.

داستان تولد پنیسیلین داستان کشف پنیسیلین یکی از جالبترین داستانهای تاریخ علم پزشکی است: در سال 8291، الکساندر فلمینگ اسکاتلندی در آزمایشگاه بیمارستان فست ماری در لندن در مورد باکتریها مطالعه میکرد. او تعدادی از باکتریها را در محیط کشت در آزمایشگاه قرار داد و به تعطیلات رفت، پس از بازگشت، مشاهده کرد که کپکی کشتهای او را آلوده کرده و باکتریهای مجاور کپک، از بین رفتهاند. او به این فکر افتاد که حتما چیزی باید در این کپک باشد که باکتریها را کشته است. از آنجا که کپک آلودهکننده به جنس پنیسیلیوم تعلق داشت فلمینگ ماده ضدباکتریایی حاصل از آن را پنیسیلین نامید که در دهه 0491 به تولید و استفاده عمومی رسید و جان بسیاری از بیماران را نجات داد. آنافیلاکسی واکنشهای آنافیلاکتیک حاد ناشی از انواع پنیسیلین، مهمترین خطر محسوب میشوند. واکنش آنافیلاکتیک در هر سنی میتواند بروز کند و احتمال رویداد آن 5 در دههزار است و 2 در 001 هزار میتواند کشنده باشد. بیشتر از 004 مورد مرگ در سال از این عارضه درمانی رخ میدهد. حدود 03 درصد افرادی که گرفتار آنافیلاکسی شدهاند، قبلا پنیسیلین دریافت نکردهاند. بنابراین ضرورت تست پوستی مشخص میشود. شوک آنافیلاکتیک، یک واکنش حساسیتی شدید است که در طول دقایقی پس از تزریق پنیسیلین ایجاد میشود. چگونه شوک آنافیلاکتیک ایجاد میشود؟ بعد از تماس با ماده حساسیتزای پنیسیلین، عروق خونی به نواحی اطراف خود، نشت میکنند، در نتیجه فشارخون ممکن است سریعا پایین بیفتد. از آنجاییکه جریان خون کمتر میشود، اکسیژن کمتری به مغز و دیگر اعضای حیاتی بدن میرسد، و این اعضاء نمیتوانند به درستی کار کنند و بدن وارد شوک میشود. به علاوه، بدن موادشیمیایی مانند هیستامین آزاد میکند که باعث تورم پوست، قرمزی و خارش شدید میشود. از عوارض شوک آنافیلاکتیک، آسیب به مغز، اختلال در عملکرد کلیه و مرگ است. زندگی کردن با حساسیت به پنیسیلین اگر شما به پنیسیلین حساسیت دارید، به معنی این نیست که الزاما به تمام آنتیبیوتیکها حساسیت دارید. پزشک شما میتواند برای شما آنتی بیوتیکی تجویز کند که رابطهای با پنیسیلین نداشته باشد و در نتیجه هیچ مشکلی برای شما ایجاد نکند. ولی در مورد بعضی عفونتها ممکن است برای شما لازم باشد که قطعا پنیسیلین مصرف کنید. در این مورد، پزشک شما میتواند حساسیتزدایی کند. در طول روند حساسیت زدایی، شما مقادیر کم ولی به تدریج افزایشیابنده دوزهای پنیسیلین را به صورت خوراکی یا داخل وریدی دریافت میکنید و برای اینکه ممکن است حساسیتزدایی، آغازگر یک واکنش حساسیتی باشد، این کار فقط در یک محیط کنترل شده بیمارستانی صورت میگیرد. حساسیتزدایی فقط مدتی اثر دارد که شما پنیسیلین دریافت میکنید و اگر شما حساسیتزدایی را متوقف کنید و بعداً احتیاج به استفاده از پنیسیلین پیدا کنید، باید دوباره حساسیتزدایی شوید. اگر پزشک شما میگوید که شما به پنیسیلین حساسیت دارید، یک فکر خوب این است که یک علامت هشداردهنده که بیانگر حساسیت شما به پنیسیلین است بهصورت مچبند یا یک کارت در کیف پولتان، به همراه داشته باشی